Month: اسفند ۱۳۹۸

باران، بسان مادری که از شیطنت پسر بچه‌اش ناراحت باشد و سر زانوهای شلوار پسر بچه را به هم می‌دوزد، آسمان را به زمین می‌دوخت. آب از میان جوی‌ها به راه می‌افتاد و احتمالا به تونل‌های تاریک فاضلاب منتهی می‌شد. ابرهای سیاه، چادری تیره روی زمین کشیده بودند و آسمان چون شیر تنهایی در صحرایی غریب افتاده، غرش می‌کرد. وسط خیابان، میان آن رگبار باران یک جوجه کفتر چاهی با بال‌های خیس که گویی از نبرد مابین خودش و قطره‌های …

غروب به غروب ادم بود که جوراب‎هایش را کنار تخت پهن کرده و دراز به دراز روی تخت افتاده، به مثال آدمی که سال‌هاست مرده است. سال‎هاست که افتاده روی این تخت دو طبقه گوشه تاریک آسایشگاه و اصلا زنده نبوده است. صدای ماشین‎های داخل خیابان، ووره می‌کنند و از پنجره چسبیده به سقف آسایشگاه که پشت آن را نرده ‎های ریزریز قفسی بسته‌ اند داخل می‎آید. هوای داخل از بسکه به بیرون راه پیدا نکرده است نا گرفته. نور …

صدای رادیو بلند شده است که می‌گوید به سلابت ایران جوان، گاهی صدای بلندگوی ایستگاه مترو بلند می‌شود که اقای عادل به گمان همتی به اتاق کنترل فرا خوانده می‎شود و بعدش اعلام می‌کند که ایستگاه امام خمینی. صدای سوت کشیدن چرخ‌های قطار روی ریل به گوش می‌رسد و از لاین مقابل از جا کنده می‌شود. نور هر واگن پنجره پنجره می‌شود و با سرعت گرفتن قطار به طیف رنگین کمان می‌ماند مرد جوانی عصا به دست از روبرویم رد …