چندی پیش متن زیر را بصورت اتفاقی خواندم. بدون عنوان بود و اولین عنوانی که به ذهنم رسید این بود: هیچ انسانی کامل نیست.

زمستان قصه ای است تکراری میان فصل های زندگی. زمستان دریچه ای است سپید، با آغوش سرد. زمستان شعری است سرآشار از حجم و اخوان ثالث چه زیبا سرود این فصل را.