نیم دانگِ پیونگ یانگ شرح سفری است برای شناخت انسان کره ی شمالی، انسانی که در شرح و حال او وصف های گیج و گنگ و پنهان زیاد گفته شده است.
کتاب در وصف یک قیاس با نقطه مشترک تحریم پیش خواهد رفت، اگر از امیرخانی چند کتاب پیشین او را خوانده باشید آگاه هستید که با قواعد و قلم گیرای خود بواقع غوغا به پا می کند. می بردت همانجا که دلش می خواهد و آنطور که دوست دارد حرف های در ذهنش را که دور از واقعیت هم نیستند ردیف می کند در ورودی های مغزت. و چه بسا خوش خوراکی نوشته هایش به طبع من یک خیلی خوش آمد و همه اش را یکجا بلعیدم بی آنکه نگاه کنم که دی گران چگونه او را قضاوت می کنند.
برای منِ نه چندان کتاب خوان، چنان جذابیت عجیبی در نوشتار اوست که کتاب را بی وقفه می خواندم. فارغ از آنکه دیدگاه سیاسی اش باب میلم باشد یا نباشد. فارغ از اینکه در کتابش جاهایی را به اشخاص خاص و محبوب یک جناح اشاره بکند یا نه، با کتابی خواندنی روبرو خواهید شد با رسم الخط ویژه او.
جایی در کتاب پراید صد ملیونی این روزها را دستخوش مثالی می کند که در نظرم جالب آمد و تا فصلی که با عنوان قاشقچی یا خاشخچی یا هر چیز دیگری شروع می کند همه چیز باب میل است و شاید از آن به بعد مثال هایش کمی رنگ عقیده شخصی نویسنده را می گیرد که حق مسلم هر نویسنده ایست که در کتابش آنچه را بگوید که دوست دارد.
قیاس انسان ایرانی با انسان کره شمالی گویای این است که تفاوت های ما بسیار زیاد بوده و در کتاب به خوبی به آن اشاره شده است.
اگر طالب خواندن قسمت هایی از کتاب هستید در سایت متمم در اینجا قابل دسترس است و اگر هم به مصاحبه ای پیرامون کتاب با خود نویسنده اید اینجا در آپارات می توانید آن را ببنید.
امیدوارم بخوانید و لذت ببرید